با روند کاری دادگاه‌ها، خصوصا دادگاه‌های جنایی آشنایی ندارم و نمی‌دانم ثبت و ارائه مدارک چگونه است. اما به تازگی وقتی مستند «ساختن یک قاتل / Making a Murder» را دیدم، به‌نظرم رسید آیا بهتر نیست قضات و دادگاه از روش‌ها و تکنیک‌های مصورسازی داده و طراحی(دیزاین) اطلاعات بهره ببرند؟
چند سالی هست که بنگاه‌های خبری مطرح در دنیا به سمت روزنامه‌نگاری داده/اطلاعات یا دیتا ژورنالیسم(Data Journalism) رفته‌اند.
سال ۲۰۱۵ هم با تمام خشونت‌هایی که داشت تمام شد. در اینفوگرافیک زیر اتفاقات و اخبار مهم این سال بر اساس گزارش روزنامه‌های ایندیپندنت، گاردین، تایم و چند منبع دیگر گردآوری شده است. از حملات تروریستی در فرانسه تا کشف هومونالدی در آفریقای جنوبی.
متاسفانه در بیشتر منابع خارجی اشاره‌ای به حملات عربستان به یمن و نقض حقوق انسانی نشده است. انگار جنگ و خون‌ریزی در خاورمیانه امری عادی بوده و در نقاط دیگر جهان یک جنایت بشری!
اگر متن خوبی برای ترجمه‌ی توافق هسته‌ای آماده می‌شد(مثل نسخه انگلیسی)، امکان تحلیل و بررسی آن بود. اما به‌خاطر نبود انگیزه و مشکل سیستم، صرفا به کلیات اشاره متن انگلیسی می‌شود.
برای بررسی شبکه‌های اجتماعی(هر نوعی) معمولا ابتدا از سوشیال گراف(Social Graph) استفاده می‌کنند که یک نمای کلی از شبکه می‌دهد.
حالا بعد از دو هفته آنا کارنینا خواندن نمودار شبکه و روابط اشخاص این داستان را طراحی کردم.
چون دیدن راحت‌تر از خواندن است!
البته این تنها دلیل نیست ولی باید قبول کنیم که محتواهای متنی(خصوصا بلند) آن‌قدرها جدی تلقی نشده و خواننده ندارند. به‌عنوان نمونه بیشتر سایت‌های فارسی خبری داخلی برای آن‌که مطالب‌شان بیشتر کلیک شود انتهای هر تیتر یک (+ غکس/تصویر/نقشه) می‌زنند.
تعاریف گوناگونی برای مصورسازی داده(data visualization) شده است.
دمین می‌گوید:«مصورسازی اطلاعات به استفاده‌کنندگان امکان می‌دهد تا بتوانند حجم بالایی از اطلاعات را تحلیل و بررسی کنند.» یا باکلی که این‌گونه تعریف می‌کند:«کاربرد آن، کاربران را قادر می‌سازد تا حجم زیادی از اطلاعات را تفسیر کنند». یا به قول ادوارد توفته:«ارائه‌ای خوش‌ساخت از داده».
حتی در کاخ سفید هم برای بیان مسائل، از «نشان» دادن استفاده می‌کنند!