دیـتاویــز

ویدئو در آپارات

زمانه‌ی غریبی است! از افشاگری اسنودن گرفته تا رسوایی فیس‌بوک که نشان می‌دهند دیگر چیزی به‌نام «حریم خصوصی» چندان معنا و مفهومی ندارد. گوگل همه‌چیزمان را می‌داند و حتی می‌تواند بگوید چه چیزی برای‌مان بهتر و خوشایندتر است. در مورد تلگرام هم سکوت می‌کنم که کمتر کسی حاضر است از نسخه‌های مشابه وطنی آن استفاده کند! هر جا چشم می‌چرخانی «برادر بزرگ» دنبالت است.

رمان یونی کامپ چیزی مثل «۱۹۸۴» جورج اورول و «دنیای قشنگ نو» هاکسلی است اما با حال و هوای تکنولوژی. شاید بتوان آن را ۱۹۸۴ دیجیتالی خواند.

آرمانشهر یا دقیق‌تر پادآرمانشهر یونی کامپ توسط ۵ کامپیوتر متحد به نام «یونی کامپ» کنترل می‌شود. هر کس بخواهد کاری انجام دهد باید با آن‌ها مشورت کند. همه جا توسط اسکنرها رصد می‌شوند و همه چیز تحت نظر «یونی کامپ» است...

این وبلاگ برای دانلود کتاب نیست، اما حال و هوای این روزها چیزی مثل روایت «یونی کامپ» را لازم دارد! اگر از سری «آینه‌های شکسته»(Black Mirror) لذت بردید، این رمان هم می‌تواند تسکینی باشد برای این روزگار تکنولوژی‌زده!

تقریبا سه سال پیش استیون پینکر آمارهایی را منتشر کرده بود(اینجا) که نشان می‌داد جهانِ امروز، صلح‌آمیزترین دوره‌ی خود را می‌گذارند.

این‌بار هم دوباره پینکر با توجه به کتاب جدید خود(با نام اینک روشنگری) و با همکاری بیل‌گیتس(سایت) در یک ویدئو نشان می‌‌دهد چگونه امید به زندگی در جهان رو به افزایش است و انسان‌ها در حال نبرد با مرگ هستند.

استیون پینکر، عزیز است و داده‌ها هم کاملا معتبر هستند اما یک نکته‌ای وجود دارد: بعضی از مردم اعتماد خود را به آمار از دست داده‌اند. می‌توانید مقاله «چگونه علم آمار اقتدار خود را از کف داد؟» را در اینجا مطالعه نمایید.

پی‌نوشت: توجه داشته باشید که از قرن ۱۶ و ۱۷ میلادی داده‌های خود را ثبت و آرشیو می‌کردند و الان هم در اختیار عموم است. رونوشت به مسئولین محترم ج.ا.ا که آمار طلاق و ازدواج را هم محرمانه اعلام کردند.

لینک ویدئو در آپارات

هر اینفوگراف یک هدف یا داستانی دارد که می‌خواهد آن را از طریق نمودار، آیکون، عدد و.. نشان دهد. آن‌چیزی که من از تصویر منتشر شده‌ی سایت «دولت» برداشت می‌کنم این است که آن‌ها می‌خواستند نشان دهند مقامات چه کشورهایی(در کجای جهان هستند) با روسای جمهور دولت دهم و یازدهم ملاقات داشته‌اند.

اما آیا تصویر فوق توانسته است این کار انجام دهد؟

زمانی که روزنامه «بوستون گلوب» گزارش رسوایی روحانیان کلیسا را در سال ۲۰۰۳ منتشر ساخت، ابزارهای مصورسازی چندان رواج نداشتند، به‌نوعی هنوز «روزنامه‌نگاری داده Data journalism» رواج پیدا نکرده بود.

با روند کاری دادگاه‌ها، خصوصا دادگاه‌های جنایی آشنایی ندارم و نمی‌دانم ثبت و ارائه مدارک چگونه است. اما به تازگی وقتی مستند «ساختن یک قاتل / Making a Murder» را دیدم، به‌نظرم رسید آیا بهتر نیست قضات و دادگاه از روش‌ها و تکنیک‌های مصورسازی داده و طراحی(دیزاین) اطلاعات بهره ببرند؟

چند سالی هست که بنگاه‌های خبری مطرح در دنیا به سمت روزنامه‌نگاری داده/اطلاعات یا دیتا ژورنالیسم(Data Journalism) رفته‌اند.

چند روز پیش صداوسیما اتاق جنگ سوریه در حلب را نشان داد(+) که نکات جالبی داشت.

برای مصورسازی اطلاعات روی نقشه، چند برنامه و ابزار وجود دارد که به‌نظر می‌رسد(احتمالا) نیروهای ایرانی‌سوری از نرم‌افزار ArcGis استفاده می‌کنند. اطلاعات بیشتری نمی‌توان از عکس به‌دست آورد اما آرک جی.آی.اس یکی از بهترین‌ها در نوع خود بوده که امکانات فراوانی برای مصورسازی اطلاعات، ساخت و آنالیز نقشه دارد.