تاثیر بیشتر با مصورسازی داده‌ها
زمانی که روزنامه «بوستون گلوب» گزارش رسوایی روحانیان کلیسا را در سال ۲۰۰۳ منتشر ساخت، ابزارهای مصورسازی چندان رواج نداشتند، به‌نوعی هنوز «روزنامه‌نگاری داده Data journalism» رواج پیدا نکرده بود.
در فیلم «اسپات‌لایت» که بر اساس همین داستان ساخته شده است، وقتی داده‌ها طبق «الگوی پراکندگی کشیش‌های منحرف»(اگر فیلم را دیده باشید متوجه الگو می‌شوید) جمع‌آوری و ثبت می‌شوند، در نهایت بر روی یک جدول تایم‌لاین نشان داده می‌شوند.
این جدول در کنار یک نقشه و نمودارهای جزیی‌تر خیلی بهتر می‌توانست روابط و الگوهای بیشتری را نشان دهد، مثل بیشترین قربانیان از چه طبقه‌ای و چه سنی بوده‌اند، نزدیکی پارک کودکان در کنار کلیسا، مراکز درمانی، تعداد دفعات تجاوز یا نقل‌وانتقال هر کشیش و... اما توجه داشته باشید که همچنین روالی آن زمان وجود نداشته است. ایده جدول یکی از بهترین ابزارها برای بیان کلی مسئله بود.
در انتهای کار و هنگام انتشار مدارک و گزارشات، خبری از تایم‌لاین اتاق خبر نیست! یعنی مخاطب هیچ ابزاری برای برقراری ارتباط و مشاهده الگوها ندارد.
مطمئنا اگر در زمان جدیدتری گزارش اصلی نوشته و در کنار آن از نمودار و نقشه استفاده می‌شد، تاثیر جالب و بهتری می‌گذاشت. مثلا رسم یک خط از بوستون به واتیکان، محل جدید کاردینال، یا بهتر از آن، نمایش نقشه تجاوزها در انتهای فیلم برای تیتراژ پایانی.
