حدود چند ماه پیش، استیون پینکر در مقاله‌ای مدعی شد جهانِ امروز امن‌تر از سال‌های گذشته است. با وجود خاورمیانه‌ٔ جنگ‌زده و ظهور گروه‌هایی مثل داعش، پینکر با استفاده از آمار و نمودار نشان داد که ما در صلح‌آمیزترین دوره‌ی تاریخ بعد از جنگ‌های جهانی هستیم.
اگر متن خوبی برای ترجمه‌ی توافق هسته‌ای آماده می‌شد(مثل نسخه انگلیسی)، امکان تحلیل و بررسی آن بود. اما به‌خاطر نبود انگیزه و مشکل سیستم، صرفا به کلیات اشاره متن انگلیسی می‌شود.
برای بررسی شبکه‌های اجتماعی(هر نوعی) معمولا ابتدا از سوشیال گراف(Social Graph) استفاده می‌کنند که یک نمای کلی از شبکه می‌دهد.
حالا بعد از دو هفته آنا کارنینا خواندن نمودار شبکه و روابط اشخاص این داستان را طراحی کردم.
چون دیدن راحت‌تر از خواندن است!
البته این تنها دلیل نیست ولی باید قبول کنیم که محتواهای متنی(خصوصا بلند) آن‌قدرها جدی تلقی نشده و خواننده ندارند. به‌عنوان نمونه بیشتر سایت‌های فارسی خبری داخلی برای آن‌که مطالب‌شان بیشتر کلیک شود انتهای هر تیتر یک (+ غکس/تصویر/نقشه) می‌زنند.
تعاریف گوناگونی برای مصورسازی داده(data visualization) شده است.
دمین می‌گوید:«مصورسازی اطلاعات به استفاده‌کنندگان امکان می‌دهد تا بتوانند حجم بالایی از اطلاعات را تحلیل و بررسی کنند.» یا باکلی که این‌گونه تعریف می‌کند:«کاربرد آن، کاربران را قادر می‌سازد تا حجم زیادی از اطلاعات را تفسیر کنند». یا به قول ادوارد توفته:«ارائه‌ای خوش‌ساخت از داده».
در حال حاضر سازمان یونسکو ۳ فهرست مهم و فعال درباره آثار فرهنگی کشورها دارد: میراث جهانی، حافظه جهانی و میراث ناملموس(فرهنگی‌معنوی). کشور ایران نیز در هر سه فهرست فوق آثاری را به ثبت رسانده است که به شرح زیر می‌باشد.
اتفاقی کتاب «آشنایی با دفاع مقدس» را ورق زدم که در صفحه‌ای از کتاب، آماری از شهدای جنگ تحمیلی و چند عدد و رقم دیگر داشت.
حتی در کاخ سفید هم برای بیان مسائل، از «نشان» دادن استفاده می‌کنند!